- acidus
- ăcĭdus, a, um, adj. [aceo], sour, tart, acid.I.Lit.:B.
sapor,
Plin. 15, 27, 32, § 106;sorba,
Verg. G. 3, 380:inula,
Hor. S. 2, 2, 43:lac,
Plin. 28, 9, 36, § 135:caseus,
ib. 9, 34, § 132:acidissumum acetum,
Plaut. Ps. 2, 4, 49.—Transf.1.Like acer, from taste to sound, harsh, rough, shrill:2.sonus acidior,
Petr. 68; cf.canticum,
ib. 31.—Acida creta, chalk steeped in vinegar, Mart. 6, 93.—II.Fig., sharp, keen, pungent:homo acidae linguae,
Sen. Contr. 5, 34; cf. Quint. 6, 3, 53:quod petis, id sane est invisum acidumque duobus,
unpleasant, disagreeable, Hor. Ep. 2, 2, 64.— Adv.: ăcĭde, bitterly, disagreeably:non acide feras,
Vulg. Ecclus. 4, 9.— Comp.:sibi acidius fuit,
Petr. S. 92.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.